Edit: entri silinib. Mövzu məlum yazarın* injohny son 4-5 ildir dəli-divanə olub sözlükdəki hansısa qızın, türklər demiş, peşinde koşması idi ki, sonu yaxşı bitməyib.
Xəyalpərəst olmaq lazım deyil. Fakt göz qabağındadır.
Əvvəla, qəbul edək ki, hər şeyi, ələlxüsus da özümüzə sərf edən şeyləri həqiqət kimi uduruq. Halbuki sorğulamırıq doğrudan da yazıldığı kimidirmi, ya yox. Əsas odur, Feyziyab eləsin, sonra da o dəqiqə bas getsin e "əjdəha"nı. Başlıqda yazılan, hələlik ən uğurlu, ən bəyənilən uzaq məsafə münasibəti belə evlilik, övlad sahibi olma ilə sözdə uğurlu sayılsa da, sən demə, azı 5 il qabaqdan fiasko öz təməlini qoyub. Yazarın 2 ayrı uzaq məsafə münasibətinin ikisinin də sonunun mənfi bitməsi* bəziləri üçün bu, müsbət ola bilər. Amma mənim üçün evli olunduğu halda başqasının dalınca qaçmaq, daima başqasını düşünmək müsbət bir şey deyil. Konkret olaraq xəyanətdir. hər şeyi aydın edir, məncə. Nəysə, baş verənlər haqqında çox fikir bildirmək niyyətində deyiləm, kor-kor, gör-gör. başqa şeylərə keçim.
Yazarlardan birinin* loki laufeyson. 323942 nömrəli entri də dediyi kimi, hollywood beyninizi yumasın, guys. Bu işlər xəyal "pompalayan" entrini bəyənməklə, filmləri, serialları izləməklə, kitablardakı qəhrəmanlardan ilhamlanmaqla olan işlər deyil. Eyni başlıqda, əvvəlki entrimdə
də bildirmişdim Şekspirin sözünü. Görüşəndə insan bilmir qarşındakını tanısın, ya həsrətini ovutsun. Telefondan, skaypdan, sosial şəbəkədən danışıq, çifayda, hər iki tərəf də öz komfort zonasından çıxış edirsə. Əgər virtual seks üçün deyil də, ciddi gələcək üçün münasibət qurulubsa, maksimum fiziki yaxınlıq - ki, söhbət seksdən yox, (bax: evlənmədən öncə bərabər yaşamaq)
-dan gedir - bu işin açarıdır. insanı belə tanıyırlar. Yoxsa o ordan canım-cicim desin, bu burdan hər işə dəstək verib "yanında" olduğunu göstərsin, ay nə bilim ortaq maraqlar, 'sevgiii', ildə-ayda bir görüş - özümüzü aldatmayaq, bu cür formada insan tanımaq olmur. Necə ki, məlum yazar neçə ildən sonra hələ indi tanıdı və qəbullandı o qızın həqiqi xarakteri və ona münasibətini. Hə, bir də ki, münasibətə girdiyin adamı tanımaq kimi kriteriya yoxdursa, o ayrı məsələ. Doludur elələri, vidinə baxıb, rola bürüyüb, sevgili olub, sonra da işinə gəlməyəndə çıxıb gedir. O başqa məsələdir, mən ondan danışmıram. Başlıqda ən çox səs almış 5 entridən 4-ü müsbət nəticəlidir. Bu isə insanın necə də ayaq üstə uyuduğunu, düşüncəmizdəki ən böyük boşluq/problemlərdən birini bir daha üzə çıxarır. Bax o problem/boşluq isə bizim 100 insandan 90-nın uğursuz, 10-nun uğurlu olduğu şeydə - söhbət tək bu mövzudan getmir - durub o uğurlulara baxıb, ondan yola çıxmağımızdır. (bax: survivorship bias) Halbuki biz, qəbul etsək də, etməsək də, həmin o 90-nın içindəyik, bundan yola çıxmalıyıq, o 90-nın səhvlərini götür-qoy etməliyik, uğurlu olan kəsimin yox. Lazımı şərtlər altında olan münasibətlərin belə 9/10-u bitirsə (məndən kimsə rəsmi statistika istəməsin. Özünüz statistikasız elə. bu vaxtacan neçə adamdan xoşlandığınıza/münasibət qurduğunuza və hazırda yanınızda kimin olduğuna/kimlə evləndiyinizə baxın, ordan hesablayın. Ya da dost-tanışa fikir verin. Hər münasibətə "bu olacaq" deyə yanaşırsınız və əksəri uğursuz olur.) heç də sağlam olmayan təməldə qurulmuş münasibətin tutacağına inanmaq - nə bilim əşşi. Aa, bir dəqiqə ee. Bu insanlar ki asan yoldan pul tutmaq üçün çərənləyən motivatorların "heç kimdə olmayıb, amma məndə olacaq deyin" cümləsinin verdiyi yersiz özgüvən/inam ilə qaza gəlib "biz bacarıb örnək olacağıq(ardınca da "smiling face with sunglasses" emojisi) modunda davranan insanlardır. Ona görə də çox uzatmayım. ölülər diyarında da gün çıxıb artıq, səhərdir.
Qeyd: bu entri həvəs qırmaq və s. məqsədli yazılmayıb. Yazılmağında tək məqsəd realist olmanın vurulanmasıdır ki, sonda baş daşa dəyəndə çox ağrıtmasın. "etməyin", - demirəm, "etməmək məsləhətdir, - deyirəm, - xam xəyallara qapılmadan, işinizi ehtiyatlı tutun". həmçinin digərlərinə səslənirəm ki, gələn-gedənin də başını xarab edib xəyal satmayın. Mən də vaxtında bu səhvi edəcəkdim, tez geri çəkilmişdim. Özü də ki, mənə bunları deyən yox idi, təkbaşına düşünmənin gətirdiyi çətinliklə vermişdim qərarımı. Duyğu olan yerdə düşüncə arxa plana keçir həmişə. ona görə də daim şübhə ilə, ən pis variantdan yola çıxaraq yanaşılmalıdır; əminlik, inam və ən əsası isə, nəsə deyilən kimi müdafiə, içdən-içə "irağ olsun" cümləsini keçirib üzdə bəlli etməmək, mənim kimi xoşa gəlməyən, sərf etməyən şeyləri deyən adamları yola vermək üçün Yalandan deyilən "biz ən pis ehtimalı da gözə almışıq" cümləsi ilə yox. Hər halda, nə qədər umbaylanılsa da, qarşı çıxılsa da, qəbul etmək istənilməsə də, mən və digər bu fikirdə olan yazarların dedikləri doğruluq payını itirmir, nəticə isə qaçınılmazdır. 2, 3, 5 il sonra ayrılıq olanda o ki pilləkən düşəndə ayaq qəfil boşluğa gedir ha, bax o hissi keçirməmək üçün gərəkli şeylərdir bunları bilmək. Di salamat qalın. Bir insan kimi bildiyimi, təcrübəmi bölüşüb öz vicdani öhdəliyimi yerinə yetirdim. Babalı sizin boynunuza.